İçime sığmayanlar....

Nerden başlama gerektiğini ve neler yazmam gerektiğini inanın bilmiyorum .Ama bu blog için sadece kitap kardeşliği şöyle böyle deyip resmi bir dille anlatmam gerekir konuyu ama kusura bakmayın duygularıma ve de parmaklarıma engel olamam.Bildiğiniz gibi bu kitap kardeşliği de zaten o parmaklar sayesinde doğdu:).Neden bu kadar heyecanlanıyorum peki ? sanırım bir deli olduğum için ben bir deliyim ve kuyuya bir taş attım ve listeme göre 120+ kişi son tabloya göre 40 civarında kişide peşimden geldi. Ben herkese yanımda olun dedim yalnız peşimden geldiler.Liseli aşıklar gibi telefon elimde dolaştım olumlu olumsuz herkese cevap vermeye çalıştım ve listeler yaptım her neyse belkide birşeyler başarmış olmak beni gerçekten mutlu etti ama bunu kitapla yapmış olmam en sevdiğim ,kadim dostum dediğim kitaplarla yapmış olmam beni fazlasıyla sevindirdi.Kitap kardeşliği dedik adına

Neden mi öyle dedik çünkü milan kundera varolmanın dayanılmaz hafifliği kitabında :

'' Onu ötekilerin üzerine çıkaran bir şey daha vardı ;masasında açık bir kitap duruyordu.O lokantada masasında kitap duruyordu.O lokantada masasında kitap duran tek kişi olmamıştı bundan önce.Terezanın gözünde ,kitaplar gizli bir kardeşlik bağının işaretleriydi.Kendisini çevreleyen,kaba saba dünyaya karşı tek bir silahı vardı çünkü;belediye kitaplığından aldığı kitaplar ,herşeyden önce de romanlar.''

 Bende tam olarak böyle düşünüyordum.Çevremdeki insanlar kitap okumamı entel görünmek istememe bağlıyacak kadar gerzek ,ve okuduğum kitapların isimleri ve yazarları ile dalga geçecek kadar aptallardı. 

Kitap okuyan her nerde olursa olsun bir garip bakar kitapçılara benim ırkımdan insanlarla dolu diye bazen kitap bile almaz onları seyrederdim.Sonra twitterla birkaç kitap arkadaşım oldu ama asıl kitap kardeşlerimide instgramda buldum. Herkes kitap fotoğrafı paylaşıyordu,altını çizdiği cümleleri ,okumahallerini.Bende onlar gibi paylaşmaya başladım(konu kitap kardeşliği ama kendim hakkımda yazmaya başladım farkındayım azcık idare edersiniz umarım :).Normalde bu kadar okuyan biri değildim lakin herkes okuyor dedim .(takip ettiğim kişi sayısı 150 civarı tabi) Bende okurum dedim ve kendime benim için yapılabilecek bir hedef koyup 16 hafta 15 kitap okuyacağım dedim 2012 bitimine kadar da okudum.Kitap severler benim için okumadan kopmamamı sağladı .

    VE bir gün kitap alışverişim sonrası bir fotoğraf altı yorumdan bu kitap kardeşliği çıktı(onun için bir yazı zaten mevcut )Birden kendimi liste yaparken buldum.3 kişiyle başlamıştık 120+kişi listeye girdi

hayaldi hepsi ama oldu ama açıkcası zannettiğim gibi geçmedi neden mi ? 120 kişi okurum dedi ama okuyan kişi sayısı 40 civarında ama bence kötü bir sayı değil vede kardeşlik için daha başlayalı bir ay olmamışken bence harika. 

Kitap kardeşliği daha ne kadar sürer ne olur nasıl gider inanın bilmiyorum ama şimdiden yıllarca kitap kardeşliği içinde olacak 30 kişi tanıyorum ve iyiki tanımışım onları .Kardeşim gibi sevdiklerim var içlerinde.

En sevdiğim iki kelime yan yana geldi benim hayatımda sanalda da olsa kitap ve kardeşlik .. Biri birinin açığını kapatıyor benim hayatımda.

Daha çok yazarım içim içime sığmıyor ama bu kadarlık yeter.Kimseyi sıkmak değil niyetim,

Şubat ayı kitap konuşmalarımız hep instagramda oldu .Kitabımızı seven oldu sevmeyen oldu kitap kardeşliği için tekrar okuyan oldu yarım bırakan oldu.Ama hep birlikteydik.Bence böyle çok güzel oldu.

Bir kaçta teşekkkürüm var tabiki şubat için ..

Bu fikrin çıkmasına sebeb olan G3LS3H hanıma, ve peşimizden gelen cilemkücükoruc'a desteklerinden dolayı kitabı bitiremesede sade kahve'ye, arasıra peşimizi bıraksada okuryatar.com a kitap kardeliği için yazı yazan hamide tekine, ve twitter ve facebook da bana yardımı dokunan vd1fb ye, vikitap için sevda hanıma 

, kardeşlik sayesinde tanıdığım  çok sevdiğim beyazkitaplık   vede ismini saymadığım tüm kitap kardeşlerime ayrı ayrı çok çok çok teşekkür ederim....

İMZA ;stylopunk...